Recent is het rapport van DNB verschenen van herstel naar balans.[1] DNB concludeert dat de bestrijding van witwassen effectiever en efficiënter kan door een meer risico gebaseerde aanpak in te voeren. De afgelopen jaren was duidelijk dat de grote financiële instellingen de naleving van de Wwft niet goed op orde hadden. Als gevolg daarvan zijn sancties opgelegd en zijn de banken hun poortwachtersrol serieuzer gaan oppakken. Het gevolg lijkt te zijn dat banken in toenemende mate afscheid nemen van cliënten (de-risking) en soms ook particulieren opzadelen met onnodig vergaande vragen om informatie en documentatie. De banken moeten komen tot een betere risico identificatie met guidance van de toezichthouder. Zo zijn ze in staat om meer te focussen op de echte risico’s. Dit is in het belang van de integriteit van het financiële stelsel alsmede het draagvlak voor de naleving van de witwaswetgeving. Ook moet er een betere terugkoppeling komen naar de melders over de inhoud van de meldingen die zijn gedaan bij de FIU (feedback loop). Daarmee krijgen melders meer informatie en zijn ze beter in staat om ongebruikelijke transacties te herkennen.
In het verleden is het niet altijd goed gegaan met de inschatting van de risico’s, verscherpt cliëntenonderzoek, transactiemonitoring en het melden van ongebruikelijke transacties bij zowel financiële instellingen als de vrije beroepen. Voorbeelden van jurisprudentie hierover vindt u in het boek WWFT in de praktijk - Jurisprudentiebundel voor de poortwachter.[2]
André Tilleman
[1] https://www.dnb.nl/media/2ambmvxt/van-herstel-naar-balans.pdf [2] WWFT in de praktijk - Jurisprudentiebundel voor de poortwachter | Iustitia Scripta
Comments